Vriendschapstour 2022
Weekend 23 - 25 september 2022
Uw scribent is ook lid van het Duitsprekend Chapter van IFMR, AGS. Bij een van de ritten van AGS waar ik vorig jaar aan meedeed, ontstond het idee om in het grensgebied tussen NL en D een gemeenschappelijke tour te organiseren. In het verleden werden ritten in het grensgebied al wel eens benut om leden van de zusterclub uit te nodigen, maar dat was geen regel en vaak persoonlijk van aard.
We spraken af om dit weekend gezamenlijk te organiseren. AGS organiseerde het deel op vrijdag en NL het programma op zaterdag. Onze basis was Hotel Residenz in Bocholt, net over de grens in Duitsland.
De belangstelling was bijzonder groot, overigens van beide clubs moet ik zeggen, globaal 50 personen en 40 motorfietsen namen deel aan het weekend, redelijk 50-50 verdeeld. Het is dus een hele stoet.
vrijdag
Nu heb ik de mazzel dat ik redelijk dicht bij de Duitse grens woon, dus ik kon gewoon op mijn gemak opstaan, mijn tas pakken en richting Bocholt rijden. Iets meer dan een uur, dus dat is wel een erg easy begin. Dat in tegenstelling tot een aantal Duitse vrienden, die er een rit van meer dan 500 km voor over hadden om deel te nemen aan dit weekend, of zoals George dat doet: motoren op de trailer en van Berlijn naar Bocholt komen om mee te rijden.
Het programma zou deze vrijdag starten om 13:30, en wel “punktlich” zoals onze Duitse vrienden dat regelen. Aangekomen in Hotel Residenz, was het een uitbundige begroeting en ik zag weer veel oude vrienden die ik allang niet meer had gezien. Onder het genot van een heerlijke goulashsoep met brood konden we weer even bijpraten en konden de leden van beide Chapters kennismaken met elkaar natuurlijk.
Om 13:30 vertrokken we voor de middagrit. Michael Rieder, die de rit had uitgezet, wist ons over veel kleine bochtige weggetjes te loodsen (en ook door de avondspits in Wesel), maar ook wat snellere stukken. En daar blijkt toch wel een groot verschil tussen AGS en NL. In Duitsland liggen de max snelheden fors hoger, daar waar wij vaak maar 60 of 80 mogen rijden is dat in Duitsland 100 kmh. En dat doen ze ook van harte. Dus af en toe moesten de blèrpijpen van uw scribent stevig van zich laten horen.
Op het programma stond een bezoek aan het Textielmuseum in Bocholt. Hier bleek maar eens te meer dat een grens vaak niet meer is als een lijn op de kaart, net als aan de NL-zijde ontstond er een levendige textielindustrie in het gehele grensgebied in het begin van de vorige eeuw. Een bijzondere excursie en een indrukwekkende industrie. Enorme rijen machines die allemaal mechanisch werkten. Een ander bijzonder aspect was de saamhorigheid onder de lokale bevolking en verbondenheid met de werkgever, zo kenmerkend voor dat deel van de industrialisatie, zoals wij die ook hebben gekend.
Eind van de middag waren we weer terug bij het hotel, waar door het personeel voor ons ruimte was gemaakt om de motoren te stallen, EN konden de NL leden ervaren hoe de beroemde “Garagenseidel” bij AGS werkt: de helm nog maar nauwelijks afgezet, de motor nog niet eens op slot, maar de obers liepen af en aan met de biertjes en andere drankjes. Wij willen dit nog wel eens als “brommers-kieken” benoemen, maar een bijzondere gebeurtenis. Overigens werd dat nog opgeluisterd door het feit dat we twee leden konden toezingen. Zowel Olaf (AGS) als George (NL) vierden hun verjaardag, zodat we zowel de Duitse als Nederlandse versie van “happy birthday” luidkeels konden zingen.
De vrijdag werd besloten met een voortreffelijk diner in het Hotel. Hier konden we verder kennismaken met elkaar en lieten we het diner behoorlijk in de tijd uitlopen, gezelligheid kent immers geen tijd. Fellowship pur sang dus. Uw scribent van dienst was eens niet (een van de) laatsten die het licht uitdeed, dat wil dan toch weer wat zeggen.
zaterdag
Ik had toch wel wat moeite om (zo vroeg) op te staan, maar een stevig ontbijt en de frisse buitenlucht deed wonderen. Maurice had een prachtige rit in petto voor ons. Daar waar we op vrijdag een heerlijk zonnetje boven ons hoofd hadden, werden we op zaterdag getrakteerd op een miezerige dag, met af en toe een droog stukje. Het was weer even wennen, gister door een stralend zonnetje, nu over de natte wegen, die af en toe behoorlijk glad waren door de oogstactiviteiten en landbouwmaterieel. Ik moest er wel weer even aan wennen en was best wel dankbaar voor het aangename tempo. Uw scribent had het overigens lekker easy. Daar waar Maurice en Marieke de stoet aanvoerden mocht ik de Charley zijn, dus lekker als laatste man de stoet bijeenvegen. Overigens bewees het drop-off systeem wederom zijn waarde, de hele stoet van dik 40 motoren werd hierdoor moeiteloos langs de gehele route geleid.
We maakten kennis met de prachtige Achterhoek, landschappelijk geweldig, heerlijk om daar te toeren. Natuurlijk geholpen door wat lagere snelheden was er volop gelegenheid heerlijk te sturen. En lekker om je heen te kijken. Overigens is niet alleen het landschap authentiek, maar we maakten ook kennis met het heerlijke Achterhoekse “easy-life”.
We dronken koffie MET in een prachtig ouderwets dorpscafé met een heuse waard die ons hartelijk begroette.
Vanzelfsprekend een stop in Hummelo. Bij het standbeeld van de popgroep Normaal werd letterlijk en figuurlijk even stilgestaan. Voor onze Duitse vrienden volledig onbekend, maar wij kennen Bertus op zien Norton en Tinus op de BSA maar al te goed.
Na een meer dan gastvrije lunch waar we ook even de tijd hadden om wat op te drogen, togen we weer op pad voor het laatste deel van de Tour. Gelukkig werd het weer allengs weer wat beter en konden we weer genieten van het sturen en het mooie landschap. Tjee, wat zijn er veel leuke kleine stuurweggetjes! Ook hier merkten we dat een grens alleen maar een lijn op de kaart is, Dinxperlo kent dan wel twee kleuren, het blijft één stad. Ongemerkt kwamen we weer in Bocholt aan, en hoe kan het ook anders, het was weer droog geworden en de garde van het hotel verwelkomde ons weer met de Garagenseidel.
Jammer genoeg moesten we toen al afscheid nemen van Maurice en Marieke, die toch plots eerder moesten afhaken. Maar niet zonder een mooie bouteille die door de Club Van George wordt uitgegeven als sponsorproject.
Later, aan het begin van de avond wandelden we gezamenlijk naar het Diner adres, ietsjes verderop in de stad. Ook daar stond ons weer een feestje te wachten in de vorm van een voortreffelijk diner. Natuurlijk werd er gespeecht, getoast op onze vriendschap en werd er eremetaal uitgereikt. Onze Duitse vrienden eren organisatoren van een treffen met een medaille (ja echt waar).
Overigens werd meteen vastgesteld dat dit treffen de eerst is van een nieuwe traditie, en dat dit weekend daarvoor ook een goed tijdstip is, al is het alleen maar omdat we dan de verjaardag van Olaf en George kunnen vieren…….
fundraising
AGS gebruikt de motortouren niet alleen om de Fellowship te bevorderen, maar ook als een manier om aan fundraising te doen. Zij hebben daarvoor een extra vereniging in het leven geroepen en de tourorganisator mag een goed doel aanwijzen. Geholpen door het Duitse belastingstelsel (alle giften zijn aftrekbaar van de IB), wordt daar toch stevig geld opgehaald. In dit specifieke geval besloten we om vanavond te collecteren voor een bijdrage in de lediging van menselijke noden ten gevolge van de watersnoodramp in Pakistan. AGS had daarvoor al € 7.000 opgehaald bij voorgaande ritten en vanavond werd de € 10.000 volgemaakt. Door de Rotary Organisatie worden deze gelden via de juiste weg doorgeleid.
Vrienden, tot zover mijn relaas, en allen tot ziens in september 2023,
En voor hen die er niet bij konden zijn: U heeft wat gemist!
Uw scribent van dienst, René
En nu nog poetsen…….